NC-3 Ch.12 #WindowJaeDo

ส่วนของเนื้อหาไม่เหมาะสม

NC-3 Ch.12 #WindowJaeDo

ส่วนหนึ่งที่ทำให้ทุกอย่างเลยเถิดมาจนถึงตอนนี้คงเพราะความรู้สึกเจ็บแปลบๆ ที่เกิดขึ้นจากตรงไหนสักที่ ประกอบกับความต้องการของตัวเองที่ยังคงสับสนตีกันจนมั่วไปหมด และส่วนหนึ่งนั้นคงเป็นเพราะความมึนเมาจากเครื่องดื่มที่ครั้งหนึ่งย้ำกับตัวเองนักหนาว่าจะไม่ยอมแตะเด็ดขาด กระทั่งวันนี้ที่ข้อห้ามทุกอย่างได้พังครืนลงไป

เขาอยากลืม...คิมโดยองก็แค่อยากลืมความเจ็บปวดของวันนี้ก็เท่านั้น

ทว่าในตอนที่สติจวนจะกลับมาเกือบเก้าสิบเปอร็เซนต์ เขาพบว่าตัวเองมานอนอยู่บนฟูกนอนสีหวาน ไม่ต้องบอกก็พอรู้ว่าเขาอยู่ห้องของเตนล์ และตอนนี้เขาก็ได้ทำบางอย่างที่ผิดพลาดมากๆ ลงไปเสียแล้ว

“อย่า...จ้องเตนล์แบบนั้นสิ”

“อ่อ”

เขาพึมพำในลำคอ จ้องไปยังใบหน้าของร่างเล็กที่แต่งแต้มสีแดงระเรื่อเด่นชัด ขณะที่เนื้อตัวผิวพรรณขาวผ่องก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วเช่นกัน อีกฝ่ายเอียงคอหลบสายตาของเขาไปอีกทาง คล้ายกำลังพยายามซุกหน้าลงหมอนใบนุ่ม มองเห็นเพียงแต่ปลายหูแดงแจ๋ที่โผล่ออกมาเท่านั้น ก่อนเขาจะเมินหน้าไปอีกทางเพราะรู้สึกหวั่นๆ ในใจขึ้นมา ทว่าส่วนล่างที่สัมผัสเสียดสีกันอยู่ในตอนนี้กลับทำให้โดยองรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างบอกไม่ถูก

            นี่เขากำลังทำอะไรอยู่

            เขาร้องถามตัวเองอย่างนั้นในตอนที่ร่างเล็กถอดเสื้อของตัวเองจนพ้นทาง ขณะที่ส่วนล่างนั้นไร้อาภรณ์ไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ไม่ต่างจากเสื้อผ้าของเขา ถึงแม้จะยังไม่หลุดจากตัว แต่ก็เรียกว่าหลุดลุ่ยจนคิดว่าแค่ขยับตัวไม่กี่ทีทั้งเสื้อและกางเกงที่ถูกปลดเข็มขัดออกไปแล้วคงหลุดอย่างง่ายดาย

แล้วเขาควรหยุดหรือเปล่า? 

ในตอนที่ถามตัวเองอยู่นั้นเขากลับก้มลงไปจูบเบาๆ ตรงหัวไหล่เล็กของเตนล์อย่างหยามใจ ไม่รู้เอาความใจกล้าส่วนนั้นมาจากไหน แต่คิดว่าตอนนี้โดยองแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เรียวแขนของคนใต้ร่างโอบกอดรอบคอของเขาเอาไว้แน่น ขาอีกฝ่ายขยับออกกว้างพอที่จะให้เขาแทรกกายทาบทับลงไปแนบชิดมากขึ้น ยิ่งสัมผัสกันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งควบคุมตัวเองยากขึ้นเท่านั้น

...อยากให้แจฮยอนทำแบบนี้บ้าง

ความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว ก่อนขยับตัวลงไปซุกไซ้ซอกคอของเตนล์รุนแรงมากขึ้น จากที่พรมจูบแผ่วเบาในตอนแรก ก็เปลี่ยนเป็นใช้ริมฝีปากขบเม้มแรงๆ ก่อนจะละเลงลิ้นเลียขึ้นลงวนไปมาซ้ำๆ อย่างคนหิวกระหายในสัมผัส เสียงหายใจหอบหนักของร่างเล็กดังคลออยู่ข้างหูไม่ห่าง ในตอนที่เสียงครางจากเตนล์หลุดออกมาเพียงเพราะเขาก้มลงไปใช้ลิ้นดุนดันยังซอกคอหอมนั้น โดยองถึงรับรู้ว่าในตอนนี้สติของเขาได้หล่นหายไปจนแทบกลายเป็นศูนย์

...ถ้าเขาเป็นฝ่ายที่นอนอยู่ใต้ร่างเหมือนกับเตนล์ในตอนนี้ เขาจะอยากให้แจฮยอนทำอย่างไรบ้างนะ

และคำตอบที่ได้รับก็คือสิ่งที่ตนเองปรารถนาอยู่ภายในส่วนลึกของจิตใจ

“อ่า...โดยอง”

ร่างเล็กแอ่นอกบิดเร้าร่างกายขึ้นลงราวกับทรมาน ทว่ากลับยังครางออกมาอย่างสุขสมทุกครั้งที่เขาก้มลงไปใช้ลิ้นหยอกเล่นกับยอดอกของอีกคน มือข้างหนึ่งยังคงลูบไล้ส่วนอ่อนไหวเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนจากจังหวะเนิบนาบมาเป็นสาวเร็วและแรงขึ้น ไม่นานร่างเล็กก็ถึงฝั่งฝัน หากแต่ยังไม่ทันได้หยุดพักโดยองก็ก้มลงไปพรมจูบตามร่างกายของเตนล์อีกรอบ ก่อนจะถอยตัวออกมาพร้อมกับลดตัวลงไปจดจ้องยังช่องทางด้านหลังสีชมพูของเตนล์ไม่วางตา

“อึก...โดยอง...เตนล์เจ็บ”

แค่สีหน้าบิดเบี้ยวก็บอกได้ชัดอยู่แล้วว่าสิ่งที่เขาทำอยู่เตนล์กำลังเจ็บแค่ไหน ทว่าโดยองกลับเมินทั้งน้ำเสียงและใบหน้าที่เริ่มมีน้ำตาคลอขึ้นมา พร้อมกับโน้มตัวลงไปจุมพิตที่หน้าผากชื้นเหงื่อเบาๆ คล้ายกำลังปลอบโยน

“อดทนอีกนิดนะ”

ถ้าเขาเจ็บแบบนี้แจฮยอนจะปลอบโยนกันหรือเปล่านะ

นิ้วทั้งสามชำแรกเข้าไปยังช่องทางอุ่นร้อนผ่าวช้าๆ กดแช่เอาไว้อยู่อย่างนั้นสักพัก เพื่อรอให้เจ้าของช่องทางปรับตัว ไม่นานร่างเล็กก็หยุดสะอื้นไห้ ก่อนจะยกสะโพกน้อยๆ สวนรับกับนิ้วของเขาอย่างรู้หน้าที่

“อ่า...โด...โดยอง”

เตนล์ครางชื่อเขาซ้ำไปซ้ำมา ขณะที่นิ้วมือของเขาเริ่มออกแรงกระแทกกระทั้นเข้าหาช่องทางด้านหลังนั้นเร็วและแรงขึ้น อีกฝ่ายยังคงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ทั้งตัวเปลี่ยนเป็นสีแดงจนหมดไม่ต่างจากใบหน้าและริมฝีปากแดงเจ่อเพราะเจ้าของขบเม้มเพื่อคอยกั้นเสียงเอาไว้

กดย้ำนิ้วสวนเข้าออกสักพัก โดยองก็ดึงนิ้วทั้งสามออกมา ทำเอาร่างเล็กผวาเฮือก เรียกหาเขาราวกับคนละเมอ

“กะ...กอดเตนล์ได้ไหม...โดยองกอดเตนล์”

ทันทีที่กระชากเสื้อและกางเกงของตัวเองจนพ้นทาง โดยองก็รีบทาบทับร่างกายลงไปหาอีกคนตามคำเรียกร้อง ก่อนจะค่อยๆ กดแกนกายที่แข็งเต็มที่เข้าไปยังช่องทางอ่อนนุ่มของเตนล์ช้าๆ มือข้างหนึ่งจ้าละหวั่นอยู่กับการคอยปรนเปรอแกนกายของเตนล์ไปด้วยพร้อมๆ กัน

อาจจะดูทุลักทุเลอยู่บ้าง จะด้วยประสบการณ์หรือด้วยอะไรๆ ที่มันผิดที่ผิดทางสักหน่อย ทว่าในตอนที่ก้มลงไปจูบเบาๆ ที่พวงแก้มของร่างเล็ก ก่อนจะย้ายไปขบเม้มตามซอกคอและลาดไหล่หวังจะช่วยระบายอารมณ์กรุ่น อีกทั้งยังอยากให้เตล์ผ่อนคลายลงด้วย ไม่นานหลังจากที่ทั้งดูดทั้งเม้มไปตามร่างกายของเตนล์จนทั่ว ก็คล้ายว่าช่องทางด้านหลังจะเริ่มปรับตัวตามขนาดที่สอดแทรกเข้าไปด้านในได้แล้ว

ถ้าตอนนี้แจฮยอนกำลังทำแบบที่เขาทำกับเตนล์ ถ้าตอนนี้เขาคือคนที่นอนอยู่ใต้ร่างของแจฮยอน เขาจะมีความสุขมากแค่ไหนกันนะ แค่จินตนาการโดยองก็แทบสำลักความสุขออกมาอยู่แล้ว

“อ่า...คุณ”

“โดยอง..อึก”

เขากดกายกระแทกกระทั้นเข้าไปซ้ำๆ ร่างเล็กยังคงเกาะเกี่ยวเขาเอาไว้แน่นราวกับกำลังหาที่พึ่ง โดยองกดย้ำแกนกายซ้ำๆ อยู่อย่างนั้นตามห้วงอารมณ์ ซึ่งเรื่องแบบนี้ร่างกายผู้ชายย่อมมีมากเป็นเท่าตัวอยู่แล้ว มือข้างที่สาวเอาแกนกายของเตนล์รูดขึ้นลงรัวๆ สักพักเขาก็รับรู้ได้ถึงความเปียกชื้นที่มือและหน้าท้องของตัวเอง

เตนล์เสร็จไปอีกรอบแล้ว...

“ฮือ...โดยอง..อ่าส์”

โดยองเปลี่ยนเป็นเร่งจังหวะเร็วขึ้น ถอยกายออกมาเกือบสุดก่อนจะกดย้ำกระแทกลงยังช่องทางด้านหลังของเตนล์ซ้ำๆ

“อ่า...คุณ...อือ”

“โดยอง...อ่า”

แต่ทำไมเขาถึงได้คิดถึงแจฮยอนมากขนาดนี้กันนะ

            “อ่า...คุณ”

            ร่างเล็กฝืนกลั้นความเจ็บปวดทั้งจากร่างกายและหัวใจเอาไว้ ใช้แขนเหนี่ยวรั้งร่างของโดยองดึงลงมากอดเอาไว้จนแน่น เสียงครางของเขายังคงเอาแต่คอยเรียกหาโดยองซ้ำๆ ขณะที่อีกคนกลับเรียกหาแต่เพียงผู้ชายคนนั้น

            “อ่ะ...แจฮยอน...อ่าส์”

            โดยองกระแทกกายเข้าออกไม่นานก็สัมผัสได้ถึงความอุ่นซ่านที่โอบอุ้มแกนกายของตัวเองเอาไว้ ก่อนจะถอนกายออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วล้มตัวลงนานข้างๆ ร่างเล็กที่ยังคงนอนร้องไห้ไม่หยุด

            “เจ็บเหรอเตนล์”เขาถามอย่างเป็นห่วง ทว่ากลับไม่ได้แสดงออกมามากนัก ทำเพียงจ้องหน้าอีกฝ่ายไม่วางตา

“เจ็บ...ฮึก...”

ร่างเล็กพร่ำบอกว่าเจ็บอยู่อย่างนั้นเหมือนคนละเมอมากกว่าบอกอาการที่มี ซึ่งคนฟังได้ยินก็รู้สึกเจ็บตามไปด้วย ไม่รู้ว่าเจ็บที่ไหนอีกนั่นแหละ อาจจะเจ็บเพราะความรู้สึกผิดหลังจากทำทุกอย่างลงไป หรือจริงๆ แล้วเขาอาจจะเจ็บ ตรงที่เตนล์ถามหาเจ้าของชื่อหนึ่ง ชื่อที่เขาครวญครางออกมาตลอดเวลาทั้งที่สวนร่างกายเข้าหาเตนล์อยู่แท้ๆ

“ผู้ชายที่ชื่อแจฮยอนคือคนที่โดยองชอบใช่ไหม”

กลับไปอ่านเนื้อหาหลัก คลิ๊ก