NC-2 Ch.11 #WindowJaeDo

ส่วนของเนื้อหาไม่เหมาะสม

NC-2 Ch.11 #WindowJaeDo

         

          “คุณ!!”

โดยองร้องห้ามทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงความจาบจ้วงกว่าครั้งไหนๆ กำลังเกิดขึ้น มือทั้งสองข้างที่เคยกำแน่นตรงเนื้อโซฟานุ่ม เคลื่อนมาผลักใบหน้าหล่อออกจากส่วนต้องห้าม

            “ชู่วว...เบาหน่อย”

            ร่างสูงยอมผละออกมาอย่างง่ายดาย หากแต่ไม่ยอมเคลื่อนไปไกลจากส่วนนั้น ซ้ำยังบอกให้เขาเงียบเสียงลงอีก โดยองขมวดคิ้วทำหน้าเครียด เขารู้ว่าตัวเองเผลอร้องเสียงดังเกินไป แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ต้องการจะบอกสักหน่อย

            “อ่ะ...คุณ...อย่า”

            เป็นอีกครั้งที่เขาต้องหลุดร้องเสียงหลง ร่างสูงไม่ได้ฟังคำห้ามปรามจากเขา ซ้ำยังตั้งหน้าตั้งตาทำอย่างที่ได้บอกไปก่อนหน้านั้น

            “ขอฉันทำแบบที่นายทำให้บ้างสิ”

            ร่างสูงบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า หลังจากที่ปลดปล่อยความอัดอั้นเข้าปากเขาจนแทบสำลักออกมา น้ำสีขาวขุ่นไหลเยิ้มติดตรงขอบปาก แต่โดยองไม่คิดจะเช็ดมันออก ซ้ำยังคลานขึ้นไปนั่งบนตักของร่างสูงที่เปล่าเปลือยเช่นกัน

          จากนั้นก็แลกจูบกันอย่างดูดดื่ม เป็นครั้งแรกที่โดยองได้ทำตามเสียงหัวใจของตัวเอง โดยที่ละทิ้งความกลัวสุดขั้วหัวใจเอาไว้เบื้องหลัง แขนทั้งสองข้างยกขึ้นมาโอบรอบลำคอแกร่ง ยกสะโพกร่อนเข้าหาส่วนที่กลับมาแข็งขืนอีกครั้งของร่างสูงอย่างโหยหา เพียงแค่โดนเสียดสีจากภายนอก โดยองก็แทบคลั่งเสียแล้ว ทว่าในตอนที่ยอมผละจูบออกจากกัน เพราะเริ่มขาดอากาศหายใจ ชายหนุ่มที่เคยเงอะงะในวันนั้นกลับผลักเขานอนลงใต้ร่าง ขยับตัวร่นลงไปจับจ้องส่วนอ่อนไหวของเขาด้วยแววตาหื่นกระหายเสียจนขนลุกไปทั้งร่าง นั่นทำให้บนพื้นที่คับแคบของโซฟา กับอากาศเย็นยะเยือกของยามค่ำคืน กลับยิ่งร้อนแรงจนแทบขาดใจ

            “อื้มม”

กลับมาที่ปัจจุบัน ในอีกสิบกว่านาทีต่อมา พื้นที่โดยรอบก็ชักจะยิ่งร้อนระอุมากขึ้น โดยองก้มมองเจ้าของเสียงครางต่ำนั่นอย่างหน่ายใจ ขี้คร้านจะร้องห้าม เปลี่ยนเป็นกางขาออกกว้างมากขึ้นแทนอย่างกึ่งๆ เต็มใจ แม้ว่าความเป็นจริงเขานั้นก็เต็มใจนั่นแหละ

“จูบตรงนี้ด้วยได้ไหม”

            แจฮยอนเงยหน้าขึ้นมาถาม ในตอนที่ละเลงลิ้นโอบอุ้มก้อนเนื้อที่หดเล็กลงของร่างบางจนเปียกชื้นไปหมด ทว่าตรงที่เปียกอยู่นี้กลับไม่ใช่จุดหมายปลายทางที่เขาเอ่ยปากขอ

            โดยองยังคงนอนนิ่ง หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจเข้าออก เรียวขายาวสวยกางออกกว้างอย่างรู้งาน มือข้างหนึ่งคว้าที่ไหล่ของเขาเอาไว้มั่น เจ้าคนปากหนักยังคงปิดปากเงียบ ตวัดสายตากลมโตคู่นั้นมองเขาอย่างเอาเรื่อง

            “ก็อยากทำให้มั้ง”

            เขาพูดขึ้นมาเสียงอ่อน เสียงหอบหายใจของโดยองเริ่มกลับมาเป็นปรกติ อีกฝ่ายยังปิดปากเงียบเช่นเดิม

            แจอยอนไม่ได้ตั้งใจรอคำตอบอยู่แล้ว เพราะถึงอย่างไรก็จะทำตามที่ตัวเองเกริ่นนำไปก่อนหน้านั้นจริงๆ แต่ที่ถามเพราะอยากเห็นสีหน้าของฝ่ายนั้นต่างหากว่าจะแสดงออกมาเช่นไร

            “ก็...ตรง...นั้นมันสกปรก”โดยองบอกเสียงตะกุกตะกัก ใช้ข้อศอกทั้งสองข้างค้ำยันร่างขึ้นมาจ้องหน้าแจฮยอน ว่าเสร็จก็เบือนหน้าหนีไปอีกทางเมื่อร่างสูงมองกลับมาด้วยแววตาหยาดเยิ้มคละไปกับความหื่นไม่รู้จบ

            แจอยอนยกยิ้มก้มลงไปสำรวจส่วนนั้นไม่วางตา แกล้งพรูลมหายใจอุ่นร้อนใกล้ๆ ส่วนอ่อนไหวของร่างบางอย่างตั้งใจ ก่อนจะก้มลงไปพรมจูบเบาๆ บริเวณส่วนปลายที่ขยายใหญ่ จนสังเกตเห็นส่วนหัวกลายเป็นสีแดง

            “อื้อ...ดะ...เดี๋ยว”

            “เนี่ย...นายอาบน้ำมาแล้ว หอมจะตาย”

            แจฮยอนเงยหน้าขึ้นมาบอก พอเห็นใบหน้าของโดยองขมวดคิ้วหนักขึ้นเขาจึงได้หัวเราะออกมา

            “ว่าไง...จูบตรงนี้ได้ไหม”

            เขาถามขึ้นมาอีกรอบ คราวนี้ตั้งใจเว้นช่วงรอเจ้าของส่วนนั้นอนุญาต ทว่าโดยองกลับยังคงไม่ยอมตอบ หากแต่ความเงียบนั่นไม่ใช่คำตอบซะทีเดียว เพราะคำตอบที่เขาได้นั้นมันยิ่งกว่าถ้อยคำอนุญาตเสียอีก

            ร่างบางถอนหายใจดังเฮือก ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา ยกขากางออกกว้าง มือข้างที่เคยวางบนไหล่เคลื่อนมาวางลงบนกลุ่มผมของเขาเบาๆ ใบหน้าชื้นเหงื่อของโดยองยังคงเบือนหนีไปอีกทาง ราวกับต้องการหลบตา แจฮยอนยกยิ้ม หัวใจเต้นแรงโครมครามในตอนที่กลับมาก้มมองยังเป้าหมายที่ตนร้องขอไป  

            “โดยองน้อยน่ารัก”

            ถ้อยคำชวนขนลุกจากร่างสูงทำให้โดยองต้องหันกลับมามอง ก่อนจะพบว่าบนดวงหน้าหล่อเหลาของแจฮยอนกำลังคลี่ยิ้มละมุนส่งมาให้ ทำเอาหัวใจอุ่นซ่านอย่างห้ามไม่อยู่ กลายเป็นเขาเสียเองที่ต้องกลับมาใจเต้นแรงระส่ำอีกครั้ง ใบหน้าร้อนผ่าวซ้ำไปซ้ำมาจนแทบหายใจไม่ทัน สุดท้ายจึงเคลื่อนมือทั้งสองข้างลงไปขยุ้มบนกลุ้มผมหนาของร่างสูง เรียวนิ้วแทรกไปตามเส้นผมชื้นเหงื่อ พร้อมกับช่วยกดลงไปเบาๆ เพื่อให้อีกฝ่ายได้ครอบครองส่วนนั้นของเขาเอาไว้จนเต็มปาก

            “อ่าส์...คะ...คุณ”

             หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงอยากให้โดยองครางออกมาดังๆ เพียงแต่ว่าตอนนี้ในห้องไม่ได้มีแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น ทำให้แจฮยอนต้องยกตัวเงยหน้าขึ้นไปกระซิบ ‘ชู่วว’ เสียงแผ่วเบากับคนใต้ร่าง ก่อนจะกดจูบลงไปที่ริมฝีปากสีแดงสวยอีกสองสามครั้งซ้ำๆ แล้วเคลื่อนตัวกลับลงมาจัดการส่วนที่แข็งขืนตั้งชันอยู่ตรงเบื้องหน้าต่อ

            เขาค่อยๆ พรมจูบลงไปตรงส่วนปลายผะแผ่วเป็นอันดับแรก แว่วยินเสียงของโดยองหลุดครางออกมาครึ่งหนึ่ง ก่อนจะเงียบไป แทนที่ด้วยเสียงหอบหายใจหนักของร่างบาง ในตอนที่เขาส่งปลายลิ้นชื้นแตะลงที่ส่วนปลายฉ่ำน้ำใสๆ  เสียงหายใจของโดยองก็ชักคล้ายจะติดขัดมากขึ้น น้ำหนักตรงเรียวนิ้วของอีกฝ่ายขยุ้มลงมาแรงมากกว่าคราแรก

เขาลากลิ้นเลียวนไปมาตรงส่วนหัวที่บวมเป่ง หากแต่ขนาดกลับไม่ได้ใหญ่โตมากนัก ในตอนที่ลากลิ้นจากส่วนโคนไล่ขึ้นไปจนถึงส่วนปลายสีแดงฉ่ำน้ำใสๆ ไหลซึมออกมา เขาจึงครอบครองส่วนอ่อนไหวที่แข็งขืนนั้นเอาไว้เต็มปากในคราวเดียว

            “อึก”

            แม้จะบอกว่าโดยองน้อยไม่ได้ใหญ่ แต่พอเขาอมเอาไว้ทั้งปากกลับทำเอาจุกคอได้เหมือนกัน ดูดดึง โลมเลียจนเปียกชื้น แกล้งใช้ฟันครูดไปตามท่อนเนื้อนั้นอย่างจงใจ ดูดเม้มส่วนปลาย สลับกับลากลิ้นเลียทั้งลำ มืออีกข้างก็เลื่อนขึ้นไปเล่นกับยอดอกสีสวย ที่ตอนนี้หดแข็งสู้มือไม่ต่างจากก้อนเนื้อกลมๆ ที่อยู่ข้างแกนกายของร่างบาง

            “อะ...ถอย...คุณ...”

            เขาฟังเสียที่ไหน ร่างกายก็เช่นกัน ยิ่งมือของโดยองพยายามผลักเขาออกห่างมากเท่าไหร่ แจฮยอนก็ยิ่งโฉบลิ้นโลมเลียแกนกายร้อนผ่าวของอีกฝ่ายมากขึ้น เพียงแค่ชั่วอึดใจแจฮยอนก็รับรู้รสชาติของโดยองเป็นครั้งแรก

            ครั้นจะคายออกมาเพราะรสชาติเฝื่อนลิ้นจนยากจะกลืนลงคอไปได้ ทว่าในตอนที่เงยหน้ามองคนใต้ร่างหอบหายใจระทวย พร้อมกับแสดงสีหน้ายั่วยวนกว่าทุกครั้ง สุดท้ายก็เผลอกลืนลงคอไปอย่างลืมตัว แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจ ซ้ำยังแลบลิ้นออกมาเลียรอบปาก เก็บกวาดเอาส่วนที่ไหลเยิ้มออกมาไปจนหมด ถึงได้โน้มตัวลงไปหาเจ้าของน้ำสีขาวขุ่นที่เขากลืนกินไปเมื่อครู่

            “คะ...คุณ”

            “ครับ”

            แจฮยอนจงใจตอบกลับในแบบที่โดยองชอบพูด ฝ่ายนั้นยังคงไว้ซึ่งสีหน้าเรียบเฉย หากแต่ยังหลุดทำหน้าหลากอารมณ์ให้เขาเห็นอยู่บ้าง

             

            “อ่ะ...”

            นัยน์ตาสีดำขลับเบิกกว้าง แล้วก็กว้างขึ้นอีกเมื่อรับรู้ถึงบางอย่างบริเวณช่องทางด้านหลังของตัวเอง รู้สึกเย็นวาบไปทั้งร่างกาย เมื่อนิ้วมือของร่างสูงเริ่มแทรกสอดเข้ามา นี่เป็นครั้งแรกที่อีกฝ่ายทำแบบนี้กับเขา โดยองเผลอสะดุ้งสุดตัว พร้อมคว้าไหล่กว้างของแจฮยอนไว้แน่น ขาทั้งสองข้างก็อ้าออกกว้าง เพื่อให้ความร่วมมือ

            ความอึดอัดช่วงล่างเพิ่มขึ้นอีกระดับเมื่อนิ้วที่สองและสามชำแรกตามเข้ามา โดยองต้องรีบกัดปากตัวเองเอาไว้ เพราะกลัวจะหลุดทำเสียงดัง คงเพราะห่างหายจากเรื่องแบบนี้มาพักใหญ่ ซ้ำไม่ได้ใช้อะไรนำร่องก่อนเหมือนอย่างทุกครั้งที่เตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า พอโดนร่างสูงเป็นฝ่ายจัดการให้ ในแบบฉบับเงอะงะพอตัว จึงทำให้เขาต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแสบจากการถูกเสียดสีตรงช่องทางด้านหลัง

            นิ้วทั้งสามดึงดันเบียดตัวเข้ามาคาอยู่ในช่องทางคับแคบ จากนั้นร่างสูงก็เริ่มชักเข้าออก ไม่มีถ้อยคำใดใดเอ่ยขึ้นมาอีก เพราะดูท่าร่างสูงจะตั้งใจทำสุดๆ เขาเองก็ไม่รู้จะต้องพูดอะไร จึงหันมาให้ความร่วมมืออีกฝ่ายไปพลางๆ เสียงครวญครางแหบพร่าที่เคยดังคลอก็แผ่วลงจนเบาหวิวหายไปในอากาศ แล้วถูกแทนด้วยเสียงลมหายใจสะดุดเฮือก       

            ปลายนิ้วรุกล้ำเขตแดนต้องห้ามขยับกวาดไปทั่วจนสัมผัสเข้ากับตำแหน่งซึ่งเรียกความรู้สึกเสียววาบแล่นริ้วขึ้นมาที่ท้องน้อย และร่างสูงคงสังเกตเห็นท่าทีผิดแปลกไปจากเดิมกะทันหันของเขา อีกฝ่ายจึงได้กดย้ำลงมาตรงจุดเดิม ยิ่งเรียกเสียงครางหลุดรอดจากลำคอแห้งผาก ซึ่งตอนนี้ผงะทิ้งลงไปด้านหลังอย่างหมดทางต่อต้าน

            “ตรงนี้หรือ”

            แจฮยอนถาม ยังไม่ทันได้คำตอบ เขาก็ก้มลงดูดเม้มตรงยอดอกของโดยองสลับไปมาระหว่างสองข้างรัวๆ ส่วนล่างก็ยังคงกดย้ำนิ้วทั้งสามเข้าออกไม่ยั้ง หวังช่วยให้อีกฝ่ายไม่เจ็บมาก หากต้องเจออะไรที่มันใหญ่โตมากกว่านิ้วทั้งสามของเขา แต่พอดูดดึงยอดอกรสหวานจนหนำใจ ในตอนที่เงยหน้าขึ้นมาจ้องมองคนใต้ร่าง เขาก็ต้องหยุดชะงัก ทำไมเจ้าเด็กนี่ถึงได้ทำหน้าเจ็บปวด ราวกับเมื่อตอนที่ทำกันครั้งแรกล่ะ

            หรือว่าเขาทำผิดขั้นตอนไหนไปหรือเปล่า...ก็ศึกษามาดีแล้วนี่

            “เจ็บเหรอ ถ้าเจ็บ...”

            “พอแล้วครับ”โดยองกลั้นหายใจพูดสวนกลับ ขณะที่ร่นตัวเองถอยออกมาจากสัมผัสคับแน่นตรงด้านหลัง ส่วนล่างที่เคยโดนนิ้วทั้งสามกดย้ำจนเสียววูบ ในตอนนี้นิ้วมือทั้งหมดนั่นถูกถอนออกไป ร่างสูงหน้าเสีย แต่เขาไม่ได้ปล่อยให้ทุกอย่างหยุดนาน

โดยองขยับตัวลุกขึ้น แล้วเป็นฝ่ายผลักร่างสูงให้นอนราบลงไปบ้าง ก่อนจะคลานขึ้นไปนั่งคร่อมทับส่วนที่ใหญ่กว่านิ้วมือเมื่อครู่ โดยไม่เปิดโอกาสให้แจฮยอนซักถาม โดยองค่อยๆ กดร่างกายตัวเองลง ให้ช่องทางคับแน่นที่ผ่านการเปิดทางแบบเงอะงะนั้นโอบล้อมเอาส่วนแข็งขืนที่ตั้งชูรออยู่แล้วอย่างช้าๆ

“ผม...มะ...ไม่ไหวแล้ว”เขาบอกในตอนที่แกนกายของร่างสูงฝังลึกแทรกผ่านเข้ามาจนสุด ส่วนปลายอุ่นร้อนแตะสัมผัสจุดกระสัน ยิ่งสร้างความเสียวซ่านจนหายใจแทบไม่ทัน ทั้งเจ็บ ทั้งแสบ เพราะขนาดที่สวนกลับเข้ามาแตกต่างจากนิ้วมืออยู่มากโข ทว่าเขากลับเต็มใจรับ ซ้ำยังขมิบช่องทางด้านหลังถี่ๆ เพื่อตอดรัดแกนกายของร่างสูงเอาไว้ทั้งลำ

ยิ่งได้ยินเสียงหอบหายใจหนักๆ และเสียงครางต่ำอย่างสุขสมจากแจฮยอน โดยองก็ยิ่งขมิบช่องทางรัวๆ กดร่างสลับกับบีบคลึงหน้าอกของร่างสูงไปด้วยอย่างเอาใจ

“อืม ฉันก็...ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”เขาบอก พร้อมกับจังหวะหัวใจที่เต้นแรงมากขึ้น

            แจฮยอนมองเจ้าหนุ่มตัวผอมที่กำลังกดร่างลงครอบครองแกนกายของตนเอาไว้ทั้งหมดไม่วางตา ในตอนที่โดยองละเลงนิ้วลงมาหยอกเล่นตรงหน้าอก กดย้ำร่างกายลงมาถี่ๆ อีกทั้งยังทำท่ากัดปากกลั้นเสียงครางไปด้วย ยิ่งทำให้เจ้าคนหน้านิ่งเซ็กซี่มากขึ้น เขาเองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เอื้อมมือข้างหนึ่งไปประคองตัวอีกฝ่ายเอาไว้มั่น มืออีกข้างก็ลูบไล้ส่วนอ่อนไหวของโดยองไปด้วย ขณะที่ส่วนล่างก็คอยสวนสะโพกตอบรับจังหวะที่ร่างบางกดย้ำลงมาอย่างรู้หน้าที่

ยิ่งกระแทกกระทั้นแกนกายสวนเข้าหาช่องทางนั้นลึกมากเท่าไหร่ คล้ายว่าเขาจะยิ่งได้เห็นสีหน้าหลากอารมณ์ของโดยองมากขึ้น ความคับแน่นของช่องทางร้อนนั้น ในตอนนี้คลายความเกร็งแน่นไปหมดแล้ว หลงเหลือเพียงจังหวะการตอดรัดเขาเอาไว้ทั้งลำจนแทบหายใจไม่ทัน ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่ทำหน้านิ่งไร้อารมณ์สุดๆ แต่พอทำเรื่องอย่างว่ากันทีไร เจ้านี่กลับยั่วให้เขาแทบคลั่ง ทั้งน้ำเสียงแหบพร่าที่ครางอื้ออึงอยู่ข้างหูของเขา ไหนจะร่างกายที่เหมือนว่าเข้ากันได้ดียิ่งขึ้นอีก แบบนี้ใครจะทนไหวกันล่ะ

           

“อ่า...โดยอง”

อุตส่าห์กลั้นเสียงเอาไว้ตั้งนานสองนาน สุดท้ายก็มาพลาดท่าเสียทีให้เจ้าเด็กช่างยั่วนี่จนได้ แจฮยอนรัวมือที่รูดรั้งแกนกายของโดยองเร็วและแรงขึ้น ไม่ต่างจากส่วนล่างที่เขาเร่งจังหวะสวนสะโพกตอบรับช่องทางของโดยองที่กดย้ำๆ ลงมาไม่ยั้ง ฝ่ายโดยองเองก็ขมิบช่องทางถี่ๆ ดูดดึงหลอมรวมร่างกายของเราสองคนเชื่อมเข้าหากันลึกขึ้น ยามเขากระแทกกดแกนกายสวนขึ้นฝังตัวตนย้ำลงไปยังจุดกระสันของอีกฝ่าย โดยองยิ่งเร่งจังหวะกดร่างลงมาตอบรับกันแรงและเร็วขึ้น อีกทั้งยังโน้มตัวลงมาให้เขาได้ขบเม้มดูดดึงยอดอกรสหวาน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นทิ้งร่างกายลงมาราวกับคนหมดแรง ซุกหน้าเข้าหาซอกคอของเขาอย่างกับกำลังออดอ้อน นั่นยิ่งทำให้แจฮยอนได้ยินเสียงหอบหายใจปะปนกับเสียงพึมพำราวกับคนละเมอข้างหูชัดขึ้น

“อื้อ...อ่า...คุณ”

“โดยอง...อ่า”

แจฮยอนกระแทกกายสวนขึ้นเร็วและแรงมากขึ้นตามห้วงอารมณ์ที่เข้าใกล้ฝั่งฝัน โดยองยังคงซุกหน้ากอดรัดร่างกายเขาเอาไว้แน่น ลิ้นเล็กยังคงไล่เลียดูดดึงที่ซอกคอของเขาสลับกับการขบเม้มลงมาบ้างในยามที่เขากดเบียดกระแทกย้ำแกนกายถูกจุดเสียวซ่านของอีกคน เขากระแทกกดย้ำเบียดแกนกายที่อัดแน่นพร้อมปลดปล่อยเข้าหาช่องทางอุ่นนุ่มเพียงไม่กี่ครั้ง ร่างบางก็ปลดปล่อยออกมาอีกรอบ ก่อนที่เขาจะปลดปล่อยออกมาบ้าง

“อื้อ...อึก”

บทรักเร้าร้อนผ่านไปท่ามกลางบรรยากาศหนาวเย็นจากการทำงานของเครื่องปรับอากาศ มีเพียงเสียงหอบหายใจสลับกับเสียงครางของเขาและโดยองเท่านั้น ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา ร่างกายก็ยังคงแนบชิดกันไม่ว่าจะเป็นส่วนบนหรือแม้แต่ส่วนล่างที่เพิ่งผ่านการใช้งานอย่างหนักหน่วง ก็ยังคงฝังลึกเข้าหาช่องทางร้อนของโดยอง ไม่มีทีท่าว่าจะขยับถอยออกมา ยิ่งปล่อยเวลาเคลื่อนผ่านไปนานเท่าไร ร่างกายก็ยิ่งดูดดึงเชื่อมเข้าหากันมากขึ้น แทบไม่มีช่องว่างให้อากาศรอดผ่านไปได้ นั่นทำให้เขาสามารถรับรู้ถึงความรู้สึกระหว่างกันและกันได้เป็นอย่างดี ในตอนนี้ต่างฝ่ายต่างปล่อยให้หัวใจของตัวเองเต้นแรงไปเรื่อยๆ เขาเองก็รับรู้ถึงจังหวะหัวใจของโดยอง ขณะที่โดยองก็คงรับรู้ว่าหัวใจของเขาก็กำลังเต้นแรงมากแค่ไหน

“โดยอง”

เขาเป็นฝ่ายเปิดปากพูดก่อน มือข้างที่ประคองอยู่ เปลี่ยนเป็นลูบไล้ไปตามกระดูกสันหลังของร่างบางเบาๆ หันหน้าไปพรมจูบซับตามแนวโครงหน้าชื้นเหงื่อของโดยองอย่างทะนุถนอม ไม่กล้าขยับร่างกายมากนัก ด้วยกลัวว่าอะไรๆ จะแตกตื่นไปมากกว่านี้

ในตอนที่ค่อยๆ ละเมียดละไมจูบกลุ่มผมของโดยอง ตาก็เกิดเหลือบไปเห็นระเบียงของห้องพอดี ความคิดหนึ่งเกิดวาร์ปขึ้นมาในหัว หัวใจที่เริ่มเต้นปรกติกลับมาเต้นแรงโครมครามอีกครั้ง เร็วเท่าความคิดแจฮยอนใช้มือดันร่างบางให้ลุกขึ้น ค่อยๆ ประคองร่างกายที่ยังเชื่อมถึงกันไม่ห่างทิ้งตัวลงนอนไปอีกด้านของโซฟา

ค่อยเป็นตำแหน่งที่ถูกต้องหน่อย...ถึงเขาจะแอบชอบตอนโดยองออนท๊อปก็เถอะ

ในตอนที่ทิ้งร่างกายทาบทับลงมาหาคนใต้ร่าง เขาถึงรับรู้ข้อเท็จจริงบางอย่างในตอนที่กดย้ำแกนกายเข้าหาช่องทางของโดยองอีกครั้ง

...ไม่ได้ใช้ถุงยาง

ไม่ได้ตกใจเท่าไหร่ เพียงแต่กลัวว่าคนถูกกระทำจะยังติดใจเรื่องป้องกันนี่อยู่หรือเปล่า แต่อดพูดไม่ได้จริงๆ ว่าตอนที่เขาปล่อยเข้าหาช่องทางอ่อนนุ่มแต่ร้อนผ่าวของโดยองนั้นมันดีมาก ดีจนแทบสำลักความสุขนี้ออกมา ยิ่งตอนที่ร่างกายดูดดึงฝังลึกเข้าหากันมันยิ่งตอกย้ำว่าแจฮยอนหลงใหลร่างกายนี้มากขนาดไหน ไม่เพียงแค่หลงใหลร่างกายนี้เท่านั้น หากแต่เขากำลังลุ่มหลงเจ้าเด็กที่ชื่อคิมโดยองคนนี้จนโงหัวไม่ขึ้น

นี่ไม่ใช่แค่การปล่อยตัว...แต่เขากำลังปล่อยใจให้ชายหนุ่มแปลกหน้า ที่เริ่มต้นความสัมพันธ์พิลึกต่างไปจากคนอื่นสักหน่อย  

“เจ็บไหม”เขาถามเสียงแผ่ว ก้มหน้าลงไปคลอเคลียเล่นกับปลายจมูกรั้น อีกฝ่ายส่ายหน้าเบาๆ ยกมือขึ้นมาลูบไล้รูปหน้าของเขา จดจ้องสบตากันเงียบๆ แจฮยอนยิ้ม ขยับริมฝีปากลงไปแตะเบาๆ ณ จุดเดียวกันอย่างอ้อยอิ่ง กดจูบซ้ำๆ พร้อมกับเอ่ยขึ้นมาในตอนที่เหลือบไปมองยังระเบียงห้องอีกครั้ง

“ทำอีกรอบไหม...”เขาถามทั้งที่ร่างกายส่วนล่างกำลังเริ่มขยับเนิบนาบช้าๆ

“...นะครับ”ท้ายเสียงรู้สึกว่าเขาอ้อนอีกฝ่ายไปซะเต็มที่

คนถูกถามเงียบไปพักหนึ่งแล้วถึงได้ครางรับในลำคอเบาๆ แจฮยอนยกยิ้มกว้าง ขณะที่กำลังถอยร่นออกมาเพื่อจะได้โหมกายเข้าไปใหม่ โดยองกลับรั้งเขาไว้เสียก่อน

“เดี๋ยวครับ”บอกห้ามไว้ ทั้งที่ช่องทางด้านหลังตอดรับขมิบรัดแกนกายของเขาเอาไว้ซะแน่น

ยั่วกันหรือไงนะเจ้าเด็กนี่

“จูบ...จูบผมอีกได้ไหมครับ”

แจฮยอนยิ้มออกมาทันทีที่ได้ยินความต้องการของอีกคน เข้าใจข้อความที่ฝ่ายนั้นสื่อมาอย่างไม่ต้องทวนถามให้มากความ ไม่ปล่อยให้คนร้องขอรอนาน แจฮยอนโน้มตัวลงไปทำตามคำขอนั้นทันที ร่างบางใช้แขนโอบรัดรอบลำคอของเขาเอาไว้แน่น ช่องทางด้านหลังก็เริ่มขมิบถี่ๆ ตอดรัดรัวขึ้น ทำเอาเขาแทบคลั่ง

แล้วแบบนี้ใครจะกล้าปฏิเสธกันล่ะ

ร่างกายของผู้ชายยังคงซื่อตรงต่อความรู้สึกเสมอ สิ่งนั้นถูกพิสูจน์ชัดแจ้งเมื่อสองร่างต่างถูกดึงดูดเข้าหากัน เนื้อแนบเนื้อ แขนขาเกี่ยวกระหวัดรัดกันแน่น และเรียวลิ้นซึ่งเชื่อมโยงสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน ไม่ต่างจากแรงเคลื่อนเบื้องล่างที่เริ่มเปลี่ยนจากจังหวะเนิบนาบอ่อนหวาน เป็นเร่งเร้ากระชั้นขึ้นตามแรงอารมณ์ซึ่งทะยานสูงขึ้นตามความรู้สึก ริมฝีปากยังคงแลกจูบดูดดึงกันอย่างกระหายในรสชาติหวาน กวาดชิมทุกซอกทุกมุมในโพรงปากอุ่นชื้นไม่ห่าง

ดูท่าว่าวันนี้เขาจะได้ใช้ทั้งโซฟาและระเบียงแล้วสินะ...

กลับไปอ่านเนื้อหาหลัก คลิ๊ก